Cukier biały w ostatnim czasie szczególnie owiany jest złą
sławą. Nie dziwi więc szukanie jego zamienników, które zapewnią
choć minimum upragnionej słodyczy, tym bardziej że część z nich
charakteryzuje się wielokrotnie wyższym poziomem słodkości.
Ze słodzików korzystają nie tylko diabetycy, ale również osoby odchudzające się, pracujące nad redukcją tkanki tłuszczowej. Dodawane do napojów, przygotowywanych potraw, a nawet wypieków są znacznie mniej kaloryczną alternatywą dla cukru białego.
Nie wszystkie słodziki jednak pochodzą prosto z natury, wśród
nich możemy znaleźć także słodziki syntetyczne. Jakie różnice
wynikają z odmiennego sposobu otrzymywania? Sprawdźmy.
Słodziki syntetyczne
Słodziki syntetyczne są zwykle o wiele słodsze od białego cukru i do tego całkowicie bezkaloryczne. Właśnie te cechy sprawiają, że
są tak popularne jako dodatki do żywności o obniżonej
kaloryczności, znajdując swoje zastosowanie szczególnie w czasie
odchudzania.
Można je spotkać zwykle w formie małych, białych tabletek
umieszczonych w specjalnych dozownikach, co sprawia, że są bardzo
komfortowe w użyciu.
Niestety syntetyczne słodziki są bardzo kontrowersyjne, bowiem
od lat istnieje spór dotyczący ich wpływu na zdrowie. Można spotkać
się z doniesieniami, że stosowanie większych ich dawek może
wywierać niekorzystne działanie na organizm powodując m.in.
nasilenie bóli migrenowych.
Jedno jest pewne – nie możesz przekraczać dziennej normy
spożycia, która uznawana jest za bezpieczną.
Najpopularniejsze słodziki syntetyczne:
- cyklaminian sodu
- aspartam
- acesulfam K
- sacharyna.
Słodziki naturalne
Słodziki naturalne ze względu na swój roślinny charakter
stanowią znacznie mniej kontrowersyjny dodatek do diety. W większości ich poziom słodkości jest szacowany na ciut niższy niż
białego cukru, choć nie jest to zasadą (przykładowo glikozydy
stewiolowe uznawane są za 300 razy słodsze).
Ich kaloryczność nie zawsze będzie zerowa, ale osiągane wartości i tak będą oscylowały wokół tej wartości. Są zatem doskonałym
dopełnieniem
posiłków diety redukcyjnej nastawionej na ograniczenie zbędnej
kaloryczności spożywanych pokarmów.
Mówiąc „słodzik naturalny” zwykle myśli się o stewii, ksylitolu
lub erytrytolu. Słodziki te występują naturalnie w roślinach, między innymi w brzozie, śliwie oraz kłączach
perzu.
Wykazują mniejszą słodycz niż biały cukier, jednak są to
wartości w dużej mierze porównywalne. Stosuje się je na podobnej
zasadzie, co ich syntetyczne odpowiedniki. Zadaniem słodzików jest
przełamanie gorzkiego smaku, przy jednoczesnym ograniczeniu
negatywnego wpływu na ogólną kaloryczność diety. Występują w formie
białego proszku (często do złudzenia przypominającego biały
cukier), ale także w formie praktycznych tabletek.
- STEWIA
Naturalna substancja słodząca wyróżniająca się aż 300 razy
wyższą słodyczą niż tradycyjny cukier, zachowując przy tym swój
bezkaloryczny charakter. Stewia stanowi naturalne źródło witamin z grupy B oraz witaminy C. Jednocześnie wzbogaca dietę o szereg
bardzo istotnych minerałów. Zgodnie z danymi, jakie są dostępne w sieci, może wpływać na obniżenie poposiłkowej glikemii. Występuje
najczęściej w formie proszku, tabletek oraz płynu.
- KSYLITOL
Substancja słodząca zaliczana do grupy alkoholi cukrowych.
Pozyskiwany jest naturalnie z brzozy, stąd częste określanie go
jako „cukru brzozowego”. Smakiem, jak i samym wyglądem przypomina
biały cukier, jednak jego kaloryczność jest niemal dwukrotnie
niższa. Charakteryzuje się także wielokrotnie niższym indeksem
glikemicznym (IG). Ksylitol trawiony jest
przez organizm przez specjalny enzym, stąd nie należy wprowadzać go
nagle, a stopniowo. Musisz przyzwyczaić organizm do jego obecności,
by stopniowo zwiększać stosowane dawki.
- ERYTROL/ERYTRYTOL
Substancja naturalnego pochodzenia zaliczana do grupy słodzików.
Stawiając erytrytol
obok tradycyjnego cukru bez wątpienia miałbyś problem z rozpoznaniem, co jest czym. Jednak jej słodycz szacowana jest na
około 70% słodkości sacharozy. Pozyskiwana jest na drodze
fermentacji prowadzonej przez specjalny gatunek drożdży. Erytrytol wyróżnia
się zerowym indeksem glikemicznym. Dostępny jest zwykle w formie
białego proszku, ale także w postaci tabletek.
- MALTITOL
Bardzo popularna substancja słodząca zaliczana do grupy polioli
(alkoholi cukrowych). Znajdziesz ją w wielu gumach do żucia,
czekoladach ale także innych słodyczach o obniżonej zawartości
kalorii. Maltitol
produkowany jest z maltozy występującej naturalnie w ziarnach zbóż,
ale także z kukurydzy. Pozyskiwany jest on poprzez redukcję cukrów
– nie zawiera jednak żadnych sztucznych dodatków. Pod względem
słodkości porównywalny jest do białego cukru, podobnie w kwestii
smaku. Nie zmienia także swoich właściwości poddany wysokiej
temperaturze (co jest wadą, np. aspartamu i sacharyny – sztucznych
słodzików). Maltitol znakomicie sprawdza się w czasie odchudzania,
jak i u osób borykających się z cukrzycą.
- SUKRALOZA
Popularny słodzik naturalnego pochodzenia. Pod względem
chemicznym jest to pochodna sacharozy (cukru prostego).
Charakteryzuje się wysoką słodkością, która nie jest jednak
obarczona żadną kalorycznością. Sukraloza nie jest bowiem przez
organizm metabolizowana. Funkcjonuje na rynku pod nazwą handlową
„Splenda”. Szacuje się, że jest nawet do 600 razy bardziej słodka
niż tradycyjny cukier stołowy.
Czy słodziki są zdrowe?
Aktualnie brak jakichkolwiek badań i dowodów potwierdzających
negatywny wpływ słodzików na zdrowie organizmu. Szczególnie w kontekście ich naturalnych form, bowiem w przypadku syntetycznych
sam fakt ich „sztuczności” jest dla wielu osób niepokojący.
Jednakże, podobnie jak w każdej innej sytuacji warto kierować
się zdrowym rozsądkiem i nie przesadzać z ich ilościami.
Ostatecznie, to dzięki słodzikom ograniczysz ilość spożywanego
cukru stołowego, co pozwoli na automatyczną redukcję ilości
spożywanych kalorii, których brak wyjdzie każdemu na
zdrowie.
Co jest lepsze: cukier czy słodzik?
Jest to pytanie, na które każdy z nas musi sobie odpowiedzieć we
własnym zakresie. Jednak znacznie lepiej jest sięgnąć po naturalny
słodzik, którego brak negatywnego wpływu na zdrowie zdecydowanie
rekompensuje ciut niższy poziom słodkości w porównaniu do
tradycyjnego cukru.
Jednocześnie ich kaloryczność jest bliska zeru, co wpływa na
znaczne ograniczenie ogólnej kaloryczności prowadzonej diety. Ma to
olbrzymie znaczenie dla osób odchudzających się, będących w okresie redukcji zbędnej tkanki zapasowej oraz walki o swoją
wymarzoną sylwetkę. Nie bez powodu mówi się „w zdrowym ciele –
zdrowy duch” – zadbaj o siebie i swoich bliskich, już dziś.
Poniedziałek, 29 czerwca 2020